حلقه هاى ناقص !

گیلان مصور – مختار جباری
مطابق آنچه از سوى مقامات و دستگاه هاى مديريتى و سياستگذارى اعلام شده و مرتبا هم تاكيد می شود، توسعه ی استان مبتنى بر مدل توسعه گردشگرى است، فعلا به اين بحث كارى ندارم كه آيا گردشگرى خود مدل توسعه است يا اينكه محرك توسعه است؟!
قدر مسلم اين است كه بخش زيادى از سياستگذارى ها و توزيع منابع مبتنى و معطوف به گردشگرى است.
در توزيع منابع ( اعم از مالى، فرصتى، مزيت بخشى و …) دو حوزه بايد تماما درگير شوند تا استان بتواند مدل گردشگرى مناسب خود را بازتوليد كند:
١- حوزه زيرساختى و سخت
٢-حوزه بنيادين و نرم
حوزه ی زيرساختى و سخت به دليل انضمامى تر بودن كمتر محل مناقشه است مانند هتل ها و اماكن اقامتى، خيابان ها و نقشه ی ترافيكى شهر، حوزه زيست محيطى، جنبه هاى زيباشناختى و نمايانى شهر و..
آنچه شايد مغفول بماند و يا محل مناقشه باشد حوزه هاى بنيادين و نرم است.
در اين حوزه بخش هايى مورد توافق همگان است مانند ظرفيت ملى و بين الملى شهر رشت در موضوع خوراك و غذا كه موجب ثبت شهر خلاق خوراك در يونسكو شد و يا سبك زندگى و شهرگردى در رشت كه می تواند حوزه ی شب هاى روشن اين شهر را فعال تر كند، البته بگذريم از اينكه در خصوص اين دو ظرفيت بنيادين و نرم به دليل نبود مديريت واحد شهرى هنوز از مرحله ی مفهوم سازى و آرمان سازى و هدف گذارى بطور همه جانبه وارد سياست گذارى و برنامه ريزى و پروژه سازى نشده ايم!
يكى از بخش هاى مناسب در حوزه ی بنيادين و نرم، بازيايى سرمايه هاى نمادين شهر هستند.
در تمام شهرهايى كه به نحوى بخش مهمى از نظام اقتصادى شان مبتنى بر گردشگرى و تفريح است تلاش می شود سرمايه هاى نمادين شهر در فرايند بازتوليد چنان مورد بهره بردارى قرار بگيرند كه موجب توليد ثروت براى شهر شود از جاى پاى ستارگان سينما در پياده روی هاليوود تا نشان و محل مخصوص كالوين در ژنو!
سرمايه هاى نمادين در عين حال كه در تقويت بنيادهاى هويت و فرهنگ نقش دارند اما در مدل گردشگرى عنصر تقويت كننده نظام اقتصادى هستند.
مديران استان و شهر خوب است بدانند كه پورداوود، ابتهاج، نصرت رحمانى و … سرمايه هاى نمادين اين ديار هستند.
نام گذارى خيابانى بنام آنها و يا گذاشتن تنديس آنها، بر ارج و منزلت آنها نمى افزايد بلكه بر منزلت و هويت شهر ما افزوده می شود.
حلقه هاى توسعه مبتنى بر گردشگرى را ناقص رها نكنيد، اين حلقه ها با هم می تواند مدل بسازند.